Δράκεια

Κρυμμένη πίσω από καταπράσινες και απότομες πλαγιές, απόμακρη και ήσυχη, προικισμένη με κρυστάλλινα νερά και πανύψηλα δέντρα, η Δράκεια είναι ίσως το μόνο χωριό του Πηλίου που δεν πλημμυρίζει με τουρίστες τα καλοκαίρια. 'Ομως, η μικρή απόσταση από το Βόλο (μόλις 17 χιλιόμετρα), οι δύο πλατείες με τα πλατάνια και τις παραδοσιακές ταβερνούλες, τα περιπατητικά μονοπάτια, και η ταραχώδης ιστορία του χωριού μπορούν να μετατρέψουν τη Δράκεια σε έναν άριστο προορισμό όχι μόνο για εξερεύνηση, αλλά και για διαμονή. Εδώ φυσικά δεν θα βρείτε πολυτέλεια και ακριβά ξενοδοχεία. Θα μπορέσετε όμως να νοικιάσετε παραδοσιακά σπίτια και να ζήσετε στο χωριό σαν ντόπιος. 

Για τους ντόπιους η Δράκεια είναι γνωστή ως το "Μαρτυρικό Χωριό." Στις 18 Δεκέμβρη 1943, ο ανδρικός πληθυσμός του χωριού εκτελέστηκε από το Γερμανικό Στρατό Κατοχής. Σήμερα, ένα μνημείο αφιερωμένο στη μνήμη των 116 ανδρών που χάθηκαν βρίσκεται στο σημείο εκτέλεσης, στην κάτω πλατεία δίπλα σε έναν πελώριο πλάτανο. Τα σημάδια του πόνου ακόμη και σήμερα τα νιώθει κανείς στη ματιά των κατοίκων, που φιλόξενοι και απόμακροι συνάμα, αποπνέουν ένα αίσθημα περηφάνιας για το χωριό τους και τους ανθρώπους του.

Ανεβαίνοντας στη Δράκεια, ο ταξιδιώτης έχει θέα στον μεγαλύτερο ίσως ελαιώνα του Πηλίου. Στις κατακόρυφες πλαγιές, τα λιόδεντρα ισορροπούν με ευκολία, ριζωμένα καθώς είναι εκεί για εκατοντάδες χρόνια. Με την ίδια ευκολία ισορροπούν στο γκρεμό και οι ηλικιωμένοι ιδιοκτήτες τους, που όταν έρχεται η εποχή του μαζέματος «πηδάνε από δέντρο σε δέντρο», τόσο εξοικιωμένοι είναι με τη γεωμορφολογία του χωραφιού τους και τους κορμούς των δέντρων.

Πιο πάνω από τη Δράκεια, ο δρόμος προς τα Χάνια περνάει από δάση με καστανιές, οξιές, φτέρες, και πλατάνια. Η οδήγηση είναι δύσκολη και ο δρόμος έχει πολλές και στενές στροφές, όμως οι μυρωδιές του δάσους και η θέα στον Παγασητικό ανταμείβουν τον ταξιδιώτη με το παραπάνω.  

Η Δράκεια είναι ένα χωριό που ξεχειλίζει μνήμες. Τα κυριακάτικα μεσημέρια όμως γεμίζει ζωή. Νωχελικοί περίπατοι στα λιθόστρωτα μονοπάτια της, περπάτημα από τη Δράκεια στο διπλανό χωριό τον Άγιο Λαυρέντιο, προσκύνημα στο μνημείο των πεσόντων, και αυθεντικό πηλιορείτικο φαγητό είναι αγαπημένες συνήθειες εκείνων που την επισκέπτονται.