'Αγιος Λαυρέντιος

Μέχρι τον 11^ο-12^ο αιώνα μ.Χ. στο Πήλιο ζούσαν μόνο μυθικά όντα, ήρωες σαν τον Ιάσονα και τον Αχιλλέα, και οι Ολύμπιοι θεοί που έρχονταν κάθε καλοκαίρι για τις διακοπές τους.

Η άγρια βλάστηση και οι δυσπρόσιτες πλαγιές του βουνού κρατούσαν μακριά την ανθρώπινη παρουσία. Αυτά τα ίδια όμως χαρακτηριστικά έγιναν πόλος έλξης για τους χριστιανούς ασκητές που αναζήτησαν καταφύγιο στα απροσπέλαστα τοπία του βουνού. Σιγά σιγά ιδρύθηκαν αρκετά μοναστήρια και το βουνό των Κενταύρων έγινε γνωστό ως το «όρος των κελλίων». Σήμερα, το Πήλιο είναι η τρίτη μεγαλύτερη μοναστική κοινότητα στην Ελλάδα μετά το Άγιο Όρος και τα Μετέωρα. 

Στον Άγιο Λαυρέντιο το ομώνυμο μοναστήρι χτίστηκε τον 11^ο αιώνα από Βενεδικτίνους μοναχούς. Τον 12^ο αιώνα η μονή πέρασε στα χέρια των ορθοδόξων μοναχών και ανακατασκευάστηκε από τον Όσιο Λαυρέντιο που ήρθε στο Πήλιο από τη μονή της Μεγίστης Λαύρας του Αγίου Όρους. Γύρω στον 14^ο αιώνα μια μικρή υποστηρικτική κοινότητα άρχισε να αναπτύσσεται γύρω από το μοναστήρι. Η τοπογραφία ήταν ιδανική. Αν και το χωριό είχε θέα στον Παγασητικό κόλπο, ο ίδιος ο οικισμός δεν ήταν εύκολα ορατός από τη θάλασσα. Έτσι οι κάτοικοι ήταν ασφαλείς από τις επιδρομές των πειρατών που λεηλατούσαν εκείνο τον καιρό τις παράλιες κοινότητες. Γι' αυτό άλλωστε αρκετά χωριά στο Πήλιο έχουν παρόμοια τοπογραφικά χαρακτηριστικά (Δράκεια, Μηλιές).

Την περίοδο της οθωμανικής κυριαρχίας, η καλλιέργεια και το εμπόριο της ελιάς έφεραν οικονομική άνθιση στο χωριό χωρίς όμως ακραίες τάσεις επίδειξης πλούτου στην αρχιτεκτονική. Η σχέση των κατοίκων με τη χριστιανική πίστη υπήρξε από την αρχή στενή και παραμένει η ίδια μέχρι και σήμερα. 

Το χωριό έχει τον δικό του άγιο, τον Άγιο Απόστολο τον Νέο, έναν Αγιολαυρεντίτη νεαρό που μαρτύρησε στην Κων/πολη το 1686 σε ηλικία μόλις 19 ετών. Στην ομώνυμη εκκλησία του χωριού φυλάσσεται η κάρα και τα ενδύματα του μαρτυρίου του Αγίου καθώς και άλλα κειμήλια που μαρτυρούν τα θαύματά του στο Πήλιο.

Το μοναστήρι του Αγίου Λαυρεντίου είχε σημαντικό ρόλο όχι μόνο στη θρησκευτική αλλά και την πολιτική ζωή του τόπου. Στο αρχονταρίκι της μονής υπογράφηκε από τον ιερομόναχο Κασσαβέτη η επαναστατική προκήρυξη για την απελευθέρωση της Θεσσαλίας από τους Οθωμανούς. Σήμερα, η μονή είναι γυναικείο κοινόβιο και ένας σημαντικός πόλος έλξης επισκεπτών από όλο τον κόσμο.

Το παράδοξο με τον Άγιο Λαυρέντιο είναι πως είναι ένα χωριό με παραδοσιακούς κατοίκους και εναλλακτικούς επισκέπτες. Μουσικοί, ορειβάτες, συγγραφείς, φιλόζωοι, και yoga fans μαζεύονται στα καφενεία της πλατείας και συζητούν με τις ώρες παρέα με δεκάδες γάτες που περιμένουν χάδια και μεζεδάκια. Είναι αυτός ο αναπάντεχος συγκερασμός του παλιού με το νέο που κάνει το χωριό να ξεχωρίζει από όλα τα υπόλοιπα.